Jak uprawiać szkocki mech?

Mech szkocki nie jest prawdziwym mchem, ale jest zieloną wiecznie zieloną byliną, która pokrywa ziemię wytrzymałymi, gęstymi matami o wysokości od 1 do 2 cali, z których każda ma szerokość od 8 do 10 cali. Mech szkocki kwitnie późną wiosną kępami maleńkich białych kwiatów. Zwykle sadzony na wiosnę od początku szkółki lub z nasion wysianych bezpośrednio w ogrodzie, mech szkocki ma umiarkowanie powolny wzrost i zajmie kilka lat, aby pokryć obszar, chyba że posadzisz je dość blisko siebie na początku. Jest to stosunkowo krótkotrwała bylina, która po kilku latach ginie. Jednak mech szkocki łatwo samozasiewa się, więc generalnie nie ma problemu z utrzymaniem dywanu w charakterystycznym żółto-zielonym kolorze. Obrazy z mchu można budować za pomocą szkockiego mchu.

Nazwa zwyczajowa	Mech szkocki, mech szkocki, piaskowiec mchu
Nazwa botaniczna	Arenaria verna
Rodzina	Caryophyllaceae
Rodzaj rośliny	Zielne, zimozielone, wieloletnie
Dojrzały rozmiar	1–2 cale wysokości, 8–10 cali szerokości
Ekspozycja na słońce	Pełne, częściowe
Typ gleby	Bogaty, dobrze osuszony
pH gleby	Kwaśny do obojętnego (5,6 do 7,5)
Czas kwitnienia	Od późnej wiosny do wczesnego lata
Kolor kwiatów	Biały
Strefy twardości	4-8 (USDA)
Obszar ojczysty	Europa

Pielęgnacja szkockiej mchu

Roślina preferuje dobrze przepuszczalną, stale wilgotną glebę. Mech szkocki rośnie najgęściej, gdy jest posadzony w pełnym słońcu, ponieważ półcień może sprawić, że będą długonogie i nieco rzadkie. Jednak w cieplejszym południowym klimacie najlepiej sprawdzą się, jeśli będą miały trochę cienia w najgorętszej części dnia. Posadź je stosunkowo blisko siebie, jeśli celem jest pokrycie terenu zielenią.

Jeśli ta roślina jest uprawiana w idealnym otoczeniu, prawdopodobnie będzie dobrze sobie radzić bez większych zabiegów konserwacyjnych, poza kontrolowaniem poziomu wilgoci. Ale powinieneś spodziewać się usunięcia i zastąpienia starzejących się roślin, ponieważ po kilku latach zaczynają słabnąć.

Światło

Pełny cień to recepta na katastrofę, jeśli chodzi o mech szkocki. Pod warunkiem, że nie będzie cierpieć z powodu intensywnego popołudniowego upału, najlepiej radzi sobie w słońcu. Może również tolerować półcień, ale zbyt duży może spowodować, że roślina stanie się mniej zwartą okrywą o nieatrakcyjnym, pofałdowanym wyglądzie.

W ciepłym końcu swojego zakresu odporności mech szkocki będzie wymagał pewnej ochrony przed szczytowym popołudniowym słońcem, aby uniknąć wypalenia.

Gleba

Mech szkocki preferuje żyzną, wilgotną glebę, ale również bardzo dobrze przepuszczalną. Najlepiej to osiągnąć, upewniając się, że obszar sadzenia zawiera dużo materiału organicznego. Dobrze przepuszczalna gleba jest absolutną koniecznością dla tej rośliny, ponieważ nie toleruje stojącej wody.

Woda

Należy uważać, aby nie nad lub pod wodą nie pojawił się mech szkocki. Każda skrajność może powodować brązowe plamy dla tego gatunku. 1

Mech szkocki bardzo nie lubi suszy, a gleba powinna być stale wilgotna, nie dopuszczając do jej nasiąkania wodą.

Temperatura i wilgotność

Mech szkocki pochodzi z Europy Zachodniej i Wschodniej i rozwija się w łagodnym, umiarkowanym klimacie. Może zmagać się z intensywnym upałem popołudniowych południe. Chociaż lubi słońce, nadmiernie gorące warunki mogą spowodować spalenie rośliny i zmianę koloru na nieatrakcyjny brąz, a nie na zwykły złocistozielony odcień.

Nawóz

Na bardzo żyznych glebach mech szkocki prawdopodobnie nie będzie wymagał karmienia. Na mniej żyznych glebach korzystne może być coroczne dokarmianie na wiosnę.

Tylko uważaj, aby nie przekarmić ani nie użyć mocnego nawozu. Jeśli roślina otrzymuje zbyt dużo azotu, może to sprzyjać nadmiernemu wzrostowi, a to może prowadzić do tworzenia się kopców, a nie pożądanego płaskiego wyglądu dywanu.

Rodzaje szkockiego mchu

Czysta roślina gatunkowa ( Arenaria verna) prawie nigdy nie jest uprawiana jako roślina krajobrazowa, a czasami jest uważana za chwast w swoim rodzimym europejskim zasięgu. Pojedyncza odmiana, Arenaria verna 'Aurea’, jest jedynym typem sprzedawanym na rynku.

Przycinanie

W przypadku tej rośliny nie jest konieczne regularne przycinanie ani zacinanie, chociaż możesz chcieć zerwać samotne sadzonki, jeśli chcesz ograniczyć rozprzestrzenianie się rośliny.

Gdy rośliny starzeją się i obumierają po kilku latach, usuń je i zastąp świeżymi roślinami.

Rozmnażanie Scotch Moss

Mech szkocki można rozmnażać na wiele sposobów, ale najłatwiej jest po prostu wyciąć łaty lub paski z ustalonego obszaru i przesadzić w dowolnym miejscu. Okresowe podnoszenie i dzielenie mat to także sposób na odmłodzenie obszaru, na którym starsze rośliny zaczęły wymrzeć. Oto jak to zrobić:

1. Późną wiosną, po rozpoczęciu aktywnego wzrostu, użyj ostrego noża, aby wyciąć paski lub sekcje ustalonych roślin, upewniając się, że do każdej sekcji są przymocowane korzenie.
2. Za pomocą kultywatora ręcznego gruntownie spulchnić glebę w nowym miejscu sadzenia.
3. Wciśnij usuniętą sekcję do nowego ogrodu i mocno dociśnij. Jeśli Twoim celem jest szybkie zakrycie obszaru, pokryj go roślinami rozmieszczonymi blisko siebie.
4. Podlewaj dokładnie po posadzeniu, a następnie co kilka dni, aż nowa roślina dobrze się zadomowi.

Inną metodą rozmnażania jest ostrożne wykopywanie i przesadzanie maleńkich sadzonek samosiewów, które pojawiają się po obfitym samosiewie, który występuje w przypadku mchu szkockiego.

Jak wyhodować szkocki mech z nasion?

Scotch moss jest łatwą rośliną w uprawie z nasion – zarówno przy bezpośrednim wysianiu w ogrodzie, jak i w pomieszczeniu na kilka tygodni przed ostatnimi mrozami zimy lub wiosny. Zasiej nasiona, ledwo wciskając je w glebę lub mieszankę startową. Pod warunkiem, że nasiona będą miały dużo ciepła i bezpośredniego nasłonecznienia oraz będą wilgotne, będą łatwo kiełkować.

Zimowanie

Dla tych roślin nie jest wymagana zimowa ochrona. Upewnij się, że są dobrze podlewane przed zimą, ale unikaj stojącej wody w miesiącach zimowych.

Powszechne szkodniki i choroby roślin

Mech szkocki to wytrzymała roślina, która nie jest podatna na żadne poważne choroby. Ślimaki jednak lubią tę okrywę gruntową i należy uważać, aby nie stały się problemem .

Zgnilizna korony jest jedynym prawdziwym problemem chorobowym związanym z mchem pospolitym i zwykle staje się problemem tylko wtedy, gdy gleba jest zbyt mokra przez zbyt długi czas. Jeśli twoje rośliny zaczynają żółknąć, często oznacza to, że zaczyna się zgnilizna korony. Zatrzymanie wody do czasu całkowitego wyschnięcia gleby czasami powstrzyma gnicie. Ale jeśli zgnilizna trwa nadal, usuń całą roślinę.

Typowe problemy ze szkockim mchem

Nie ma zbyt wielu problemów z mchem szkockim, ale większość hodowców prędzej czy później doświadczy tych, które się pojawią:

Poszczególne rośliny brązowieją

Kiedy celem jest urocza, płaska mata zieleni w kolorze chartreuse, denerwujące jest, gdy plamy brązu wydają się zakłócać wygląd. Ten objaw ma kilka możliwych przyczyn:

• Niewłaściwe podlewanie (za dużo lub za mało) może spowodować gnicie lub obumieranie roślin.
• Możliwe, że poszczególne rośliny są po prostu stare i wymagają wymiany. Są to stosunkowo krótkotrwałe byliny, które zwykle zaczynają zanikać po kilku latach. Dobra sesja odmładzająca co kilka lat sprawi, że twój plaster będzie wyglądał jak najlepiej.

Rośliny tworzą kopce, a nie płaski dywan

Kiedy twój kawałek mchu szkockiego zaczyna wykazywać wzburzony nawyk wzrostu, który zaburza wygląd płaskiego dywanu, najbardziej prawdopodobnym winowajcą jest zbyt duża ilość nawozu, co powoduje, że poszczególne rośliny mają wyższe korony i rzadkie, długonogie łodygi. Wstrzymanie nawozu zwykle rozwiąże ten problem.